Żeby każda gra arcade mogła dobrze funkcjonować, jej działanie musi się opierać na jakimś oprogramowaniu. To tak jak z konsolami, tylko że zamontowanymi już w szafkach arcade. Twórcy gier tworzyli własne oprogramowania, które napędzały z reguły kilka kolejno wydawane po sobie gry. Pierwszą firmą, która stworzyła taki system była Sega, która stworzyła Fonz hardware, na którym oparła kilka gier wyścigowych. Sega Fonz System zadebiutował w lutym 1976 roku razem z grą Road Race (w USA wydana w wakacje). Był to pierwszy system arcade, który mógł odtwarzać grafikę pseudo-3D z przewijaniem ekranu do przodu i skalowaniem sprite'a z perspektywy trzeciej osoby. Pojemność ROM to 512 bajtów z 8-bitową magistralą. Na system wydano 5 gier, które tylko nieznacznie różniły się od siebie. Road Race Road Race została wydana przez Segę w lutym 1976 roku. Gracze jadą po ciągle zmieniającym się torze w kształcie litery S, próbując ominąć dwa inne samochody na torze lub zjeżdżając z toru. Prędkość samo

 Oprócz wydawania konsol Odyssey pod swoim szyldem firma Philips wydała również konsole własnej produkcji, począwszy od 1975 roku. Była to seria ES Tele-Game (oryg. Tele-Spiel), która składała się z kilku produktów. Pomiędzy wydaniem Magnavox Odyssey w 1972 r. a Fairchild Channel F w 1976 r. Wypuszczono tylko kilka systemów typu pong. W tych przypadkach bardziej decydowało podejście oparte na kartridżach wprowadzone przez Odyssey. Powód jest prosty, Odyssey używał konsoli w połączeniu z różnymi przedmiotami z gry, takimi jak karty, żetony i gry planszowe, aby stworzyć zabawne wrażenia. Oprócz gier, które wymagały light guna, wszystkie inne gry to po prostu tenis stołowy z kilkoma drobnymi modyfikacjami. W związku z tym wymóg na kartridże w kontekście gry w tenisa dla dwóch graczy po prostu nie istniał. W 1974 roku firmy zaczęły produkować konsole typu pong plug & play. Philips był jedną z tych nielicznych firm, które zdecydowały się pójść pod prąd i zaczęły pracować nad konsolą ty