Pierwsza (skradziona) gra z ROMem - Night Driver
Firma Atari była bardzo sprytna i skrzętnie wykorzystywała to, co gdzieś tam u kogoś podłapała. Na przykład Pong powstał bo Bushnell zagrał w Table Tennis na Odyssey, a później o tym zapomniał przy tworzeniu Ponga. Także gra Night Driver, która była bardzo dobrym produktem nie powstała tak do końca w pełni przez Atari, tylko dzięki skrawkowi obrazka, ktory w grze Nürburgring 1 wypatrzył Dave Shepperd.
Kiedy w Atari rozpoczęto pracę nad grami wideo, Nolan Bushnell pierwotnie planował opracowanie samochodowej gry wideo inspirowanej grą Speedway (1969) - pierwszo-osobową grą elektro-mechaniczną z kierownicą wyprodukowaną przez Chicago Coin, która z kolei była licencjonowaną wersją Indy 500 (1968) firmy Kasco. Jednak Bushnell miał obawy, że produkcja takiej gry wideo może być na początek zbyt skomplikowana dla Ala Alcorna, więc zamiast tego zdecydowali się opracować prostszą grę, Ponga.
Produkcja Night Drivera była prowadzona przez Dave'a Shepperda, który początkowo otrzymał od Atari zadanie stworzenia gry wideo z widokiem z perspektywy pierwszej osoby. Shepperd stwierdził, że „otrzymał kawałek papieru ze zdjęciem szafki z grą, która miała widoczną małą część ekranu”, która, jak wspomina, była prawdopodobnie „grą niemiecką”, ale „nigdy nie widział gry” poza tym, że „tam było kilka małych białych kwadratów”. Shepperd wykorzystał tę koncepcję do opracowania Night Driver. Chociaż nie znał wtedy tytułu niemieckiej gry, później została ona zidentyfikowana jako gra arcade Nürburgring 1, gra wideo z widokiem z perspektywy pierwszej osoby wydana wcześniej w 1976 roku. Atari jako szafek dla Night Driver użyło pomysłu z gry Hi-way (1975), gry wyścigowej z przewijaniem w pionie od góry do dołu.
Gracz kontroluje samochód, który porusza się po drodze w nocy, unikając zderzenia z bokami jezdni, które wskazują białe kwadraty jako światła odblaskowe. Grą steruje się za pomocą jednego pedału gazu, kierownicy i czteroselekcyjnej dźwigni zmiany biegów. Gra miała do wyboru trzy poziomy trudności (początkujący, profesjonalista i ekspert), które gracz mógł wybrać na początku gry. Na trudniejszych torach zakręty były ostrzejsze i częstsze. W miarę postępów w zabawie droga staje się węższa i bardziej kręta
Długość gry może być ustawiona przez operatora na 50, 75, 100 lub 125 sekund. Po 300 punktach gracz otrzymuje czas bonusowy równy czasowi gry, a sam wynik wraca do zera przy 1000 punktach, więc możliwe jest osiągnięcie 300 punktów więcej niż raz. Ze względu na dodatkowe punkty otrzymane za trudniejszą grę, granie w trybie ekspert jest w rzeczywistości najłatwiejsze do uzyskania dodatkowego czasu, gdy gracz opanuje grę. Na ekranie wyświetlany jest wynik, czas do końca gry oraz prędkość, która maksymalnie może wynieść 254 km/h.
Samochód, który prowadzi gracz, nie jest w rzeczywistości generowany na ekranie przez grę. Zamiast tego jest on drukowaną plastikową wkładką, którą kładzie się pod ekranem. Ponadto fakt, że samochód jeździ w nocy, ułatwiał programistom rysowanie otoczenia z ograniczoną grafiką w tym czasie, ponieważ większość infrastruktury (ulica, budynki...) nie musiała być rysowana, ponieważ było całkowicie ciemno i były niewidoczne. W grze usłyszymy dźwięki silnika oraz pisk opon przy nagłym skręcie. Po uderzeniu w boczną krawędź ekran miga na biało i usłyszymy huk.
Produkcja Night Driver rozpoczęła się w październiku 1976 r. Atari zademonstrowało grę na wystawie AMOA w listopadzie 1976 r., gdzie była to jedna z kilku gier samochodowych, zademonstrowanych przez Atari wraz ze Sprintem 2 i elektromechanicznym F-1 firmy Namco; najbardziej dyskutowaną grą wyścigową na wystawie. Nocny Kierowca przykuł uwagę podobieństwem do Midnight Racer i wcześniejszego niemieckiego Nürburgring 1, lecz produkt Atari był znacznie szybszy i płynniejszy. W Japoni grę wydano dopiero na wiosnę przyszłego roku a w dystrybucji pomagało oczywiście Namco.
Night Driver jako pierwsza gra arcade posiadała mikroprocesor, zamiast DL, a co za tym idzie jest najstarszą wyprodukowaną grą, która posiada własny ROM. Pierwszym użytym czipem w grze arkade była 8-bitowa Motorola MOS Technology 6502 (@ 1.008 MHz). Produkowano dwie wersje szafy arkadowej, stojącą i siedzącą. W wersji stojącej wewnątrz szafki zainstalowano czarne światło, które oświetlało bezel.
Night Driver była dość dobrze sprzedającą się grą. W Japonii była to dziesiąta najbardziej dochodowa gra zręcznościowa w 1976 roku. W Stanach Zjednoczonych, według magazynu Play Meter, Night Driver była szóstą najlepiej zarabiającą grą zręcznościową w 1977 roku. Według RePlay, była to siódma najwyższa z zarabiających zręcznościowa gra wideo z 1977 roku. Play Meter wymienił później Nocnego Kierowcę jako dziewiątą najbardziej kasową grę arcade z 1978 roku i jedenastą w 1979 roku.
Wersja na Atari 2600 sprzedała się w 161 352 egzemplarzach w 1980 roku, stając się jedną z pięciu najlepiej sprzedających się gier Atari VCS tego roku, a do 1983 roku sprzedała się w ponad 1,9 miliona egzemplarzy. Magazyn Video Games Player zrecenzował wersję na Atari 2600, oceniając grafikę i dźwięk na B, jednocześnie nadając grze ogólną ocenę A-.
PORTY I ROMY
Arcade 🇺🇸 (USA) październik 1976
Arcade 🇪🇺 (EU) 1976
Arcade 🇯🇵 (JP) kwiecień 1977
(rom Night Driver (USA) arcade)
youtube: Dick Moreland
Atari wydało port dla Atari VCS (Atari 2600) w 1980 roku. Został on zaprogramowany przez Roba Fulopa, który dodał kolor i dodatkowe funkcje, takie jak dodatkowe pojazdy, których gracz musi unikać, a także domy i drzewa po bokach drogi. W tej wersji nie ma możliwości zmiany biegów. Gra oferuje osiem wariantów. Niektóre są na czas, a gracz stara się zdobyć jak najwięcej punktów w 90 sekund.
Atari 2600 🇺🇸 (USA) 22 czerwca 1980
(rom Night Driver (USA) Atari 2600)
youtube: Highretrogamelord
Commodore 64 🇺🇲 (USA) 1982
(rom Night Driver (USA) Commodore 64)
RANKING
W moim rankingu od początku do 1976 roku gra zajmuje 5. miejsce. Pełny ranking TUTAJ.
...
4. TANK (1974) 🇺🇸
arcade KEE GAMES
5. NIGHT DRIVER (1976) 🇺🇸
arcade ATARI
6. DEATH RACE (1976) 🇺🇲
arcade EXIDY
...
Komentarze
Prześlij komentarz