Dungeon, czyli tekstowe RPG i komputery mainframe
Znamy już pierwszą grę z serii gatunku RPG. Gra dnd zapoczątkowała rozwój gier fabularnych a inni twórcy gier szybko podłapali temat. Dziś poznamy kolejną grę RPG, stworzoną przez Dona Daglowa, z tym że na komputer mainframe PDP-10. Poznajcie Dungeon.
Dungeon został napisany w 1975 lub 1976 roku przez wspomnianego wcześniej Dona Daglowa, wówczas studenta w Claremont University Center (od tego czasu przemianowano go na Claremont Graduate University ). Gra była nielicencjonowaną implementacją nowej gry RPG Dungeons & Dragons (D&D) i opisywała ruchy drużyny wieloosobowej poprzez lochy zamieszkałe przez potwory. Była to nowość w grach typu RPG, gdyż Dungeon jako pierwsza gra pozwalała na graniem drużyną a nie jednym bohaterem. Gracze wybrali, jakie działania mogą podjąć w walce i gdzie przenieść każdą postać w drużynie, co sprawiło, że gra była bardzo wolna w porównaniu z dzisiejszymi standardami. Postacie zdobywają punkty doświadczenia i umiejętności wraz ze wzrostem ich „poziomu”, jak w D&D i większości podstawowych założeń D&D, gdzie zostały odzwierciedlone.
Daglow napisał w 1988 roku: „W połowie lat siedemdziesiątych miałem w pełni funkcjonalną grę RPG fantasy na PDP-10, z walką dystansową i bezpośrednią, wektorami wzrokowymi, automatycznym mapowaniem i komputerami niezależnymi z dyskretną sztuczną inteligencją”. Chociaż gra była nominalnie w całości w tekście, była to również pierwsza gra, w której zastosowano wyświetlacze grafiki linii wzroku. Wykorzystanie grafiki komputerowej składało się z odgórnych map lochów, które pokazywały fragmenty pola gry, które widziała drużyna, pozwalając na światło lub ciemność, różne zdolności elfów, krasnoludów itp.
Postęp ten był możliwy, ponieważ wiele uniwersyteckich terminali komputerowych przeszło w połowie lat 70. na ekrany CRT, które można było odświeżyć tekstem w ciągu kilku sekund zamiast minuty lub więcej. Wcześniejsze gry drukowały status gry dla gracza na maszynie Teletype lub drukarce liniowej, przy prędkościach od 10 do 30 znaków.
Chociaż Dungeon był powszechnie dostępny za pośrednictwem DECUSa, został wybrany przez mniej uniwersytetów i systemów w połowie lat siedemdziesiątych niż wcześniejsza gra wideo Daglowa - Star Trek w 1971 roku, głównie dlatego, że wymagała znaczącej wówczas 36 KB pamięci systemowej w porównaniu do 32 KB dla Star Treka. Wiele szkół postrzegało gry jako sztuczki, aby zainteresować uczniów komputerami, ale chciało tylko małych, szybkich przykładów, aby zminimalizować faktyczne wykorzystanie gier, aby zarezerwować czas na badania matematyczne i naukowe oraz wykorzystanie do nich uczniów. W rezultacie maksymalny rozmiar 32 KB na początku lat 70. XX wieku, który wiele szkół ustanowiło jako limit gier, został obniżony na niektórych kampusach do zaledwie 16 KB.
Gra wygineła razem z wyginięciem komputerów PDP-10. Nie zachowały się żadne screeny ani linie tekstowe z gry. Zapadła się w pamięci historii gier jako kolejny etap w dziedzinie gatunku RPG.
WYWIAD Z DONEM DAGLOWEM
Poniższy wywiad pochodzi ze strony Geek-O-Matick:
Czy wtedy (w połowie lat siedemdziesiątych) pamiętasz, jak nazwałeś ten rodzaj gry: RPG lub jakoś inaczej?
Don: Nie pamiętam używanej wówczas terminologii, ponieważ przyzwyczailiśmy się dziś do pojęcia RPG, ale Dungeon był całkowicie zainspirowany D&D, więc wyobrażam sobie, że przyjąłby ten termin w momencie, w którym TSR go przyjął.
Czy pamiętasz, jak i kiedy pierwszy raz usłyszałeś o Dungeons & Dragons?
Don: Studiowałem pisanie scenariuszy na studiach, więc naturalnie miałem wielu przyjaciół, którzy byli głównymi aktorami i aktorkami. Jeden z nich miał przyjaciela, który bardzo wcześnie zaczął grać w D&D, zakochał się w grze, a następnie zaraził resztę z nas, po czym wszyscy byliśmy zagorzałymi graczami, a następnie zarażaliśmy naszych pozostałych przyjaciół.
Czy wtedy myślałeś, że D&D można przenieść jako grę na PDP-10?
Don: Kiedy zacząłem grać w D&D ze znajomymi, pomysł zrobienia z tego kolejnego projektu komputerowego na komputery mainframe stał się fascynujący i zacząłem pracę wkrótce po pierwszym uruchomieniu gry papierowej.
W 1975 r. moim głównym hobby było programowanie gier na uniwersytecie. Komputer główny PDP-10 był moim głównym narzędziem - ukończyłem studia, pracowałem na studiach magisterskich w Claremont Graduate University i prowadziłem szkołę życia. Starałem się zacząć jako zawodowy scenarzysta latem, ale zamiast poświęcać cały swój wolny czas na pisanie, wciąż byłem wciągany z powrotem do komputera.
Don Daglow w 1973
Czy pamiętasz, jak i dlaczego stworzyłeś Dungeon? (chłopaki od dnd stworzyli grę, ponieważ wzięli za przykład pedit5) Czy zdawałeś sobie sprawę z tego, że pedit5 lub dnd jest w „rozwoju” w tym samym czasie dla PLATO?
Don: Nie, w świecie DEC PDP-10 nie mieliśmy dostępu ani świadomości gier na PLATO. Ponieważ nikt nie mógł zarabiać na pisaniu gier, zrobiliśmy to dla zabawy, a ponieważ nie było takich gier, fajnie było zrobić coś nowego. Dowiedziałem się o pedit5 i dnd wiele lat później, ale logiczne jest, że fani D&D na dwóch różnych systemach chcieliby umieścić D&D raczej na komputerze.
Kiedy tak naprawdę został „wydany” Dungeon? Różne źródła, różnie mówią. Jedne, że w 1975 a drugie, że rok później.
Don: I jedne i drugie mają racje. Jak dobrze pamiętam, pierwsza wersja do gry była gotowa w 1975 roku, ponieważ byłem na pierwszym pełnym roku studiów, kiedy D&D pojawiło się w moim życiu, ale ta pierwsza wersja nie miała tak dużej mapy. Przez kilka lat ciągle go rozbudowywałem i modyfikowałem, ponieważ TSR opublikował pierwszy Monster Manual, DM Guide itp., Ale nasz system wymagał grania na mniej niż 32 KB pamięci, co oznaczało, że poświęciłem dużo czasu na kompresowanie i pchanie wszystkich danych w wiele różnych plikach danych. Zaabsorbowanie oszczędzaniem każdego możliwego bajtu okazało się dobrym przygotowaniem do mojej pierwszej profesjonalnej pracy programistycznej, w której musiałem dopasować moją grę Intellivision do kasety 4K!
D&D było w tym czasie tak popularne, że kiedy pojawiły się pierwsze duże przewodniki w twardej oprawie (rozwijane na wcześniejszych, małych formatach) musieliśmy dostać się do listy oczekujących w sklepie z grami dla każdego tytułu, abyśmy mogli zdobyć jeden egzemplarz, które zostały przydzielone!
Czy możesz wyjaśnić, jak to działało? Czy była to gra RPG oparta na drużynie? Czy potrafisz tworzyć własne postacie? Czy według ciebie była to pierwsza stworzona przez zespół gra RPG?
Don: To było absolutnie wierne odtworzenie D&D, zaprojektowane tak, aby pojedynczy gracz mógł kontrolować całą drużynę lub aby ludzie mogli zmieniać się przy klawiaturze, aby wprowadzić swoje rozkazy. Rzuciłeś swoimi postaciami, ułożyłeś kolejność, w jakiej drużyna się poruszała, a następnie użyłeś klawiszy, aby podróżować na północ, wschód, południe lub zachód na mapie. Jeśli natknąłeś się na wędrującego potwora lub spotkanie na podstawie scenariusza, musiałeś podjąć walkę i przestrzegałeś wszystkich jej zasad tak jak w D&D.
Brzmi to świetnie, ale były trzy duże wady:
1. Mimo że mieliśmy ekrany CRT od 1975 roku, aktualizacja ekranu była boleśnie powolna. Pojedynczy ruch bez walki na mapie oznaczał, że trzeba było czekać 30 sekund lub dłużej, aby zobaczyć aktualizację mapy.
2. Starannie przestrzegałem wszystkich zasad D&D, co oznaczało, że kiedy wkroczyłeś w walkę, nawet prosta interakcja we wczesnej fazie gry z wędrownymi orkami (gdzie szybko zabijesz trzy z nich, a reszta ucieknie) mogła potrwać nawet pół godziny, aby zagrać każdą postacią, wykonać ruch lub by rzucić pożądane zaklęcie itp. Niezależnie od tego, jak bardzo narzekasz, gdy wędrujący potwór spowolnia zwykłą papierową grę D&D bez większego zainteresowania, w Dungeon było to jeszcze bardziej irytujące. W późniejszych latach radziłem sobie z tym, tworząc postać graczy od początku na nieco wyższym poziomie, więc nadal mieli miejsce na rozwój, ale przeszli fazę koboldów i zamieszania.
3. Awansowałeś podczas gry, ale kiedy papierowe D&D było nowe, znacznie wolniej przechodziłeś przez wczesne poziomy, a dostanie się na 4 poziom było czymś niewyobrażalnym. Naśladowałem tempo zdobywania poziomów w Dungeon, dopasowując wszystkie wymagania XP dokładnie jak w książkach. Od tego czasu wiele się zmieniło!
Wiele gier PLATO miało funkcje dla wielu graczy, ale wygląda na to, że Dungeon było grą solo…
Don: System PDP-10 był komputerem czasem podzielnym, ale nie było bezpośredniego udostępniania ani kontaktów między użytkownikami. Wszystkie gry na „10” były asynchronicznymi doświadczeniami dla jednego gracza, a ty sam mogłeśssobie stworzyć tryb wieloosobowy, zmieniając się na krześle przy terminalu z drugą osobą.
Wygląda na to, że Dungeon był pierwszym cRPG z funkcją wektoru wzroku? Dlaczego wdrożyłeś tę funkcję? Czy czerpałeś inspiracje z innych gier PLATO, czy pochodziły one od gier wojennych i ich mgły wojennej?
Don: Właśnie otrzymaliśmy nasze pierwsze jednokolorowe ekrany CRT i nie musieliśmy już drukować wszystkiego na papierze, co oznaczało, że po raz pierwszy praktyczne stało się rysowanie prymitywnych map tego, co drużyna mogła zobaczyć. Na „szybkim” terminalu drukującym o szybkości 30 znaków na sekundę pojedyncza mapa 40 × 80 i legenda, narysowane gwiazdkami, podkreśleniami itp., zajęłyby ponad 2 minuty na wydrukowanie. Na wolnym terminalu 15-CPS możesz zobaczyć, jak Ci broda urośnie, grając w taką grę!
Inspiracja do grafiki wektoru wzroku pochodzi bezpośrednio z zasad wizji D&D, w których masz standardowe widzenie z pochodni lub możesz je podwoić, jeśli masz wyścig z infrawizją. Ponieważ nigdy nie schodziłbyś pod ziemię bez elfów i niziołków, oznaczało to, że zawsze miałeś rozszerzone pole widzenia, chyba że zostali zabici, w którym to przypadku prawdopodobnie i tak stracisz wszystkich.
Mapa pokazuje, co mógł zobaczyć członek drużyny z najlepszą wizją. Wektor wzroku został obliczony na podstawie lokalizacji drużyny, najpierw traktując wszystkie drzwi jak ściany, nawet jeśli były otwarte. O ile pamiętam, zrobiłem drugie przejście, aby obliczyć, co drużyna może zobaczyć przez otwarte drzwi. Jak pamiętam, ziarnistość wynosiła 10 stóp na kwadrat, więc nie musiałem wykonywać wielu skomplikowanych obliczeń.
Źródło: https://geekomatick.com/2015/04/02/lhistoire-du-rpg-don-daglow-dungeon-1975/amp/&ved=2ahUKEwjxh4D8z5LnAhWKl4sKHREkCOwQFjANegQIBhAB&usg=AOvVaw3wM120f3_K1VZmAeTX-TDP&cf=1&cshid=1579538847075
W podziękowaniu grupie Lubie Stare Gry za udostępnienie
https://m.facebook.com/groups/631424420349910
Dungeon został napisany w 1975 lub 1976 roku przez wspomnianego wcześniej Dona Daglowa, wówczas studenta w Claremont University Center (od tego czasu przemianowano go na Claremont Graduate University ). Gra była nielicencjonowaną implementacją nowej gry RPG Dungeons & Dragons (D&D) i opisywała ruchy drużyny wieloosobowej poprzez lochy zamieszkałe przez potwory. Była to nowość w grach typu RPG, gdyż Dungeon jako pierwsza gra pozwalała na graniem drużyną a nie jednym bohaterem. Gracze wybrali, jakie działania mogą podjąć w walce i gdzie przenieść każdą postać w drużynie, co sprawiło, że gra była bardzo wolna w porównaniu z dzisiejszymi standardami. Postacie zdobywają punkty doświadczenia i umiejętności wraz ze wzrostem ich „poziomu”, jak w D&D i większości podstawowych założeń D&D, gdzie zostały odzwierciedlone.
Daglow napisał w 1988 roku: „W połowie lat siedemdziesiątych miałem w pełni funkcjonalną grę RPG fantasy na PDP-10, z walką dystansową i bezpośrednią, wektorami wzrokowymi, automatycznym mapowaniem i komputerami niezależnymi z dyskretną sztuczną inteligencją”. Chociaż gra była nominalnie w całości w tekście, była to również pierwsza gra, w której zastosowano wyświetlacze grafiki linii wzroku. Wykorzystanie grafiki komputerowej składało się z odgórnych map lochów, które pokazywały fragmenty pola gry, które widziała drużyna, pozwalając na światło lub ciemność, różne zdolności elfów, krasnoludów itp.
Postęp ten był możliwy, ponieważ wiele uniwersyteckich terminali komputerowych przeszło w połowie lat 70. na ekrany CRT, które można było odświeżyć tekstem w ciągu kilku sekund zamiast minuty lub więcej. Wcześniejsze gry drukowały status gry dla gracza na maszynie Teletype lub drukarce liniowej, przy prędkościach od 10 do 30 znaków.
Chociaż Dungeon był powszechnie dostępny za pośrednictwem DECUSa, został wybrany przez mniej uniwersytetów i systemów w połowie lat siedemdziesiątych niż wcześniejsza gra wideo Daglowa - Star Trek w 1971 roku, głównie dlatego, że wymagała znaczącej wówczas 36 KB pamięci systemowej w porównaniu do 32 KB dla Star Treka. Wiele szkół postrzegało gry jako sztuczki, aby zainteresować uczniów komputerami, ale chciało tylko małych, szybkich przykładów, aby zminimalizować faktyczne wykorzystanie gier, aby zarezerwować czas na badania matematyczne i naukowe oraz wykorzystanie do nich uczniów. W rezultacie maksymalny rozmiar 32 KB na początku lat 70. XX wieku, który wiele szkół ustanowiło jako limit gier, został obniżony na niektórych kampusach do zaledwie 16 KB.
Gra wygineła razem z wyginięciem komputerów PDP-10. Nie zachowały się żadne screeny ani linie tekstowe z gry. Zapadła się w pamięci historii gier jako kolejny etap w dziedzinie gatunku RPG.
WYWIAD Z DONEM DAGLOWEM
Poniższy wywiad pochodzi ze strony Geek-O-Matick:
Czy wtedy (w połowie lat siedemdziesiątych) pamiętasz, jak nazwałeś ten rodzaj gry: RPG lub jakoś inaczej?
Don: Nie pamiętam używanej wówczas terminologii, ponieważ przyzwyczailiśmy się dziś do pojęcia RPG, ale Dungeon był całkowicie zainspirowany D&D, więc wyobrażam sobie, że przyjąłby ten termin w momencie, w którym TSR go przyjął.
Czy pamiętasz, jak i kiedy pierwszy raz usłyszałeś o Dungeons & Dragons?
Don: Studiowałem pisanie scenariuszy na studiach, więc naturalnie miałem wielu przyjaciół, którzy byli głównymi aktorami i aktorkami. Jeden z nich miał przyjaciela, który bardzo wcześnie zaczął grać w D&D, zakochał się w grze, a następnie zaraził resztę z nas, po czym wszyscy byliśmy zagorzałymi graczami, a następnie zarażaliśmy naszych pozostałych przyjaciół.
Czy wtedy myślałeś, że D&D można przenieść jako grę na PDP-10?
Don: Kiedy zacząłem grać w D&D ze znajomymi, pomysł zrobienia z tego kolejnego projektu komputerowego na komputery mainframe stał się fascynujący i zacząłem pracę wkrótce po pierwszym uruchomieniu gry papierowej.
W 1975 r. moim głównym hobby było programowanie gier na uniwersytecie. Komputer główny PDP-10 był moim głównym narzędziem - ukończyłem studia, pracowałem na studiach magisterskich w Claremont Graduate University i prowadziłem szkołę życia. Starałem się zacząć jako zawodowy scenarzysta latem, ale zamiast poświęcać cały swój wolny czas na pisanie, wciąż byłem wciągany z powrotem do komputera.
Don Daglow w 1973Czy pamiętasz, jak i dlaczego stworzyłeś Dungeon? (chłopaki od dnd stworzyli grę, ponieważ wzięli za przykład pedit5) Czy zdawałeś sobie sprawę z tego, że pedit5 lub dnd jest w „rozwoju” w tym samym czasie dla PLATO?
Don: Nie, w świecie DEC PDP-10 nie mieliśmy dostępu ani świadomości gier na PLATO. Ponieważ nikt nie mógł zarabiać na pisaniu gier, zrobiliśmy to dla zabawy, a ponieważ nie było takich gier, fajnie było zrobić coś nowego. Dowiedziałem się o pedit5 i dnd wiele lat później, ale logiczne jest, że fani D&D na dwóch różnych systemach chcieliby umieścić D&D raczej na komputerze.
Kiedy tak naprawdę został „wydany” Dungeon? Różne źródła, różnie mówią. Jedne, że w 1975 a drugie, że rok później.
Don: I jedne i drugie mają racje. Jak dobrze pamiętam, pierwsza wersja do gry była gotowa w 1975 roku, ponieważ byłem na pierwszym pełnym roku studiów, kiedy D&D pojawiło się w moim życiu, ale ta pierwsza wersja nie miała tak dużej mapy. Przez kilka lat ciągle go rozbudowywałem i modyfikowałem, ponieważ TSR opublikował pierwszy Monster Manual, DM Guide itp., Ale nasz system wymagał grania na mniej niż 32 KB pamięci, co oznaczało, że poświęciłem dużo czasu na kompresowanie i pchanie wszystkich danych w wiele różnych plikach danych. Zaabsorbowanie oszczędzaniem każdego możliwego bajtu okazało się dobrym przygotowaniem do mojej pierwszej profesjonalnej pracy programistycznej, w której musiałem dopasować moją grę Intellivision do kasety 4K!
D&D było w tym czasie tak popularne, że kiedy pojawiły się pierwsze duże przewodniki w twardej oprawie (rozwijane na wcześniejszych, małych formatach) musieliśmy dostać się do listy oczekujących w sklepie z grami dla każdego tytułu, abyśmy mogli zdobyć jeden egzemplarz, które zostały przydzielone!
Czy możesz wyjaśnić, jak to działało? Czy była to gra RPG oparta na drużynie? Czy potrafisz tworzyć własne postacie? Czy według ciebie była to pierwsza stworzona przez zespół gra RPG?
Don: To było absolutnie wierne odtworzenie D&D, zaprojektowane tak, aby pojedynczy gracz mógł kontrolować całą drużynę lub aby ludzie mogli zmieniać się przy klawiaturze, aby wprowadzić swoje rozkazy. Rzuciłeś swoimi postaciami, ułożyłeś kolejność, w jakiej drużyna się poruszała, a następnie użyłeś klawiszy, aby podróżować na północ, wschód, południe lub zachód na mapie. Jeśli natknąłeś się na wędrującego potwora lub spotkanie na podstawie scenariusza, musiałeś podjąć walkę i przestrzegałeś wszystkich jej zasad tak jak w D&D.
Brzmi to świetnie, ale były trzy duże wady:
1. Mimo że mieliśmy ekrany CRT od 1975 roku, aktualizacja ekranu była boleśnie powolna. Pojedynczy ruch bez walki na mapie oznaczał, że trzeba było czekać 30 sekund lub dłużej, aby zobaczyć aktualizację mapy.
2. Starannie przestrzegałem wszystkich zasad D&D, co oznaczało, że kiedy wkroczyłeś w walkę, nawet prosta interakcja we wczesnej fazie gry z wędrownymi orkami (gdzie szybko zabijesz trzy z nich, a reszta ucieknie) mogła potrwać nawet pół godziny, aby zagrać każdą postacią, wykonać ruch lub by rzucić pożądane zaklęcie itp. Niezależnie od tego, jak bardzo narzekasz, gdy wędrujący potwór spowolnia zwykłą papierową grę D&D bez większego zainteresowania, w Dungeon było to jeszcze bardziej irytujące. W późniejszych latach radziłem sobie z tym, tworząc postać graczy od początku na nieco wyższym poziomie, więc nadal mieli miejsce na rozwój, ale przeszli fazę koboldów i zamieszania.
3. Awansowałeś podczas gry, ale kiedy papierowe D&D było nowe, znacznie wolniej przechodziłeś przez wczesne poziomy, a dostanie się na 4 poziom było czymś niewyobrażalnym. Naśladowałem tempo zdobywania poziomów w Dungeon, dopasowując wszystkie wymagania XP dokładnie jak w książkach. Od tego czasu wiele się zmieniło!
Wiele gier PLATO miało funkcje dla wielu graczy, ale wygląda na to, że Dungeon było grą solo…
Don: System PDP-10 był komputerem czasem podzielnym, ale nie było bezpośredniego udostępniania ani kontaktów między użytkownikami. Wszystkie gry na „10” były asynchronicznymi doświadczeniami dla jednego gracza, a ty sam mogłeśssobie stworzyć tryb wieloosobowy, zmieniając się na krześle przy terminalu z drugą osobą.
Wygląda na to, że Dungeon był pierwszym cRPG z funkcją wektoru wzroku? Dlaczego wdrożyłeś tę funkcję? Czy czerpałeś inspiracje z innych gier PLATO, czy pochodziły one od gier wojennych i ich mgły wojennej?
Don: Właśnie otrzymaliśmy nasze pierwsze jednokolorowe ekrany CRT i nie musieliśmy już drukować wszystkiego na papierze, co oznaczało, że po raz pierwszy praktyczne stało się rysowanie prymitywnych map tego, co drużyna mogła zobaczyć. Na „szybkim” terminalu drukującym o szybkości 30 znaków na sekundę pojedyncza mapa 40 × 80 i legenda, narysowane gwiazdkami, podkreśleniami itp., zajęłyby ponad 2 minuty na wydrukowanie. Na wolnym terminalu 15-CPS możesz zobaczyć, jak Ci broda urośnie, grając w taką grę!
Inspiracja do grafiki wektoru wzroku pochodzi bezpośrednio z zasad wizji D&D, w których masz standardowe widzenie z pochodni lub możesz je podwoić, jeśli masz wyścig z infrawizją. Ponieważ nigdy nie schodziłbyś pod ziemię bez elfów i niziołków, oznaczało to, że zawsze miałeś rozszerzone pole widzenia, chyba że zostali zabici, w którym to przypadku prawdopodobnie i tak stracisz wszystkich.
Mapa pokazuje, co mógł zobaczyć członek drużyny z najlepszą wizją. Wektor wzroku został obliczony na podstawie lokalizacji drużyny, najpierw traktując wszystkie drzwi jak ściany, nawet jeśli były otwarte. O ile pamiętam, zrobiłem drugie przejście, aby obliczyć, co drużyna może zobaczyć przez otwarte drzwi. Jak pamiętam, ziarnistość wynosiła 10 stóp na kwadrat, więc nie musiałem wykonywać wielu skomplikowanych obliczeń.
Źródło: https://geekomatick.com/2015/04/02/lhistoire-du-rpg-don-daglow-dungeon-1975/amp/&ved=2ahUKEwjxh4D8z5LnAhWKl4sKHREkCOwQFjANegQIBhAB&usg=AOvVaw3wM120f3_K1VZmAeTX-TDP&cf=1&cshid=1579538847075
W podziękowaniu grupie Lubie Stare Gry za udostępnienie
https://m.facebook.com/groups/631424420349910
Komentarze
Prześlij komentarz